Zakończył się remont zabytkowego Konwiktu Szaniawskich, gdzie mieście się Muzeum Regionalne. Budynek ten, mający już blisko 300 lat, jest jednym
z najstarszych i najcenniejszych zabytków Łukowa. Ponowne otwarcie muzeum dla zwiedzających zaplanowano na wtorek 11 stycznia.
Remont muzeum rozpoczął się w połowie 2021 roku. Obejmował roboty rozbiórkowe, ziemne, murarskie, zbrojarskie, tynkarskie i okładzinowe, obróbki blacharskie, roboty malarskie, wykonanie elewacji, wykonanie ogrodzeń, renowację drzwi głównych, wymianę okien, dostarczenie
i montaż platformy schodowej dla osób niepełnosprawnych oraz roboty elektryczne. Koszt remontu to 978 tys. zł.
We wtorek 11 stycznia Muzeum Regionalne w Łukowie ponownie zostanie otwarte dla zwiedzających.
Muzeum zaprasza do oglądania wystaw stałych i czasowych: ,,W polu i w zagrodzie”, ,,Nie tylko miód”, „Łukowskie amonity”, „Łukowski Ośrodek Rzeźby Ludowej”, „Historia Łukowa i Ziemi Łukowskiej”, „Tu mieszkaliśmy – historia łukowskich Żydów”. Jeszcze przez kilka miesięcy będzie też można oglądać wystawę czasową „Henryk Sienkiewicz znowu w Łukowie”, prezentującą najcenniejsze eksponaty pochodzące ze zbiorów Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej. Odbywać się też będą warsztaty, lekcje muzealne oraz konkursy tematyczne. Placówka będzie czynna od poniedziałku do piątku w godz. 8.00 – 16.00 oraz w niedzielę w godz. 11.00 – 15.00.
Fundatorem konwiktu był biskup krakowski Konstanty Felicjan Szaniawski herbu Junosza. Konwikt (od łacińskiego słowa „convictus” – „wspólne mieszkanie”) został ufundowany jako miejsce zakwaterowania dla 10 chłopców z rodu Szaniawskich, pobierających naukę w pobliskiej szkole pijarów.
Tablicę fundacyjną wmurowano 24 września 1730 r., a już 2 lata wcześniej sporządzono dokument, regulujący zasady życia konwiktorów i wyposażenie budynku. Każdy wychowanek miał tu zapewnione nie tylko mieszkanie, ale również bezpłatną naukę, wyżywienie, odzież, korepetycje i opiekę lekarską. Pod jego budowę biskup Szaniawski przeznaczył liczący dwie morgi ogród i łąkę w pobliżu kolegium.
8 października 1731 r. ks. Bernard Padlewski, pierwszy regens konwiktu podpisał plan budowy. Prace budowlane zakończono w 1733 r., w rok po śmierci Konstantego Szaniawskiego. Prawdopodobnie w tymże samym roku oddano budynek konwiktu do użytku.
W wyniku represji po powstaniu listopadowym i zamiany Podlaskiej Szkoły Wojewódzkiej w Łukowie na gimnazjum województwa podlaskiego, pijarzy zostali odsunięci od nauczania, a sam konwikt pełnił odtąd rolę zwykłego internatu. W 1844 r. szkoła wraz z bursą została przeniesiona do Siedlec. W budynku dawnego konwiktu powstały biura kasy powiatowej, akcyzy oraz mieszkania dla urzędników państwowych. Od 1866 r. majątkiem konwiktu rozporządzała Komisja Rządowa Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego.
W 1872 r. nieruchomość stała się własnością prywatną i była nią aż do roku 1962. Pierwszym właścicielem został Ludwik Błociszewski, a po nim jego córka Anna Ostrowska. Od 1897 r. konwikt przeszedł w ręce sędziego Michała Lewoncewicza. Wartość budynku stale rosła, co pozwala przypuszczać, że kolejni właściciele dokonywali w nim niezbędnych prac remontowych.
W 1934 r. parter konwiktu został wydzierżawiony Skarbowi Państwa z przeznaczeniem na Sąd Grodzki, Archiwum i Wydział Hipoteczny. Podczas wojny w budynku rezydowali Niemcy, którzy zorganizowali tu kasyno. Prawdopodobnie z ich inicjatywy przebito wejście główne we frontowej ścianie budynku, likwidując wejście boczne.
Po wojnie, aż do 1963 r. na parterze budynku mieścił się Sąd Powiatowy, Biuro Ewidencji Ludności i Hipoteka. Górną kondygnację zajmowała w tym czasie właścicielka konwiktu, Danuta Lewoncewicz z matką. W 1975 r. na mocy ustawy o ochronie dóbr kultury z dnia 15 marca 1962 r., nieruchomość została sprzedana Skarbowi Państwa.
Od 1964 r. w gmachu Konwiktu mieści się Muzeum Regionalne utworzone z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Łukowskiej. Początkowo muzeum zajmowało tylko połowę parteru budynku. W kolejnych latach muzeum otrzymało cały budynek. W latach 1985 – 1998 trwał gruntowny remont zabytkowego gmachu. W tym czasie eksponaty zgromadzono w tymczasowej siedzibie przy ul. ks. St. Brzóski. Obecnie muzeum dysponuje ośmioma salami wystawowymi, pracownią fotograficzną, pomieszczeniami magazynowymi oraz administracyjnymi. Placówka prowadzi działalność wystawienniczą , edukacyjną, naukową oraz promocyjną. Muzeum jest siedzibą Stowarzyszenia Twórców Ludowych o/w Łukowie oraz TPZŁ. Posiada bogaty księgozbiór dotyczący historii, kultury i sztuki regionu oraz dokumentację fotograficzną licznych obiektów istniejących i nieistniejących z terenu powiatu łukowskiego.